ای عزیزان

ای عزیزان

ای پاکدامنان با وفا

کجا رفته اند آن روزهای با صفا

این رسم زندگی نیست

جدایی و دوری از باب انسانیت نیست

این دنیای بی ارزش چه کرده است

ما را با زیرکی و حیله از هم دور کرده است

چرا هرگز به فکرش نیستیم

در حالی که مثل یک ریسمان از هم گسستیم

ای عزیزان با صداقت

کجایند آن روزهای با محبت

که مملوء از مهر و عاطفه بودند

و میان این همه کنزهای گرانبها بی وصفه بودند

کجایی پدر

تا ببینی این دنیایی پر مشقت بر سر ما چه آورده است

و با تمام ظلم و ستمش

در دلمان از آتش آتشفشان افکنده است

به خدا برای زیستن امیدی نیست

و برای استشمام هوا جایی نیست