مبعث پیام آور وحی، پیامبر نور و رحمت بر تمام مسلمانان جهان مبارک

     ستاره ایی بدرخشید وماه مجلس شد  

      دل رمیده ی ما را انیس ومونس شد    

   نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت

  به غـــمزه مساله آموز صد مـــدرس شد

دلتنگ آدمیان بودی و آرزومند سعادتشان. قلبت، به عشق هدایت آنان می تپید. خدایت، این گونه ات دید که تو را برگزیده و به سوی بندگانش روانه ات ساخت.

در کنار مردمان ایستادی تا پنجره ای رو به ملکوت باشی و دست بندگان را در دست فرشتگان بگذاری و انسان ها را تا خدا بار دهی.

کدام انسان، با برکت تر از تو که از یک سو، صورت پرستان و نااهلان، از «چراگاه حلم» تو روزی می خوردند و از سوی دیگر، دوستانِ اهل معنی، از منبع علم تو ارتزاق می کردند؟!

«مرتع حلمش چراخواران صورت را ربیع

منبع علمش جزاخواهان معنی را جزا»

بعثت تو، بشارت بهار است و نوید نور و سرور.

بعثت تو، کلید رهایی از قفس خودخواهی هاست و مژده پرواز در اوج انسانیت.

تو با بعثتت، بارانی شدی بر دل های کویری و نسیمی شدی بهاری و گره گشا، تا گره از کار فروبسته بشر بگشایی.

کاش ما نیز به سهم خویش، به تو اقتدا می کردیم و نسیمی بودیم بهاری و گره گشا!

«چو غنچه گرچه فروبستگی است کار جهان

تو همچو باد بهاری گره گشا می باش»