گاهی فقط یک نقطه...........

ما انسانها چقدر عجیبیم و گاه چقدر شگفت , ببخشید اشتباه شد ,  

 

همیشه شگفتیم ....نگاهمان آنقدر بزرگ است که خیلی از ما قدرت  

 

دیدن بزرگ و بزرگی و بزرگها را نداریم...آنچنان عمیق نگاه میکنیم که  

 

فراموش میکنیم در حال نگاه کردنیم و غرق شدن دردور دستها,ما را از  

 

همین کنار مان غافل میکند , به دنبال دارایی هستیم و دایره آن را  

 

محدود میکنیم و زیباتر اینکه از آنچه داریم و دارایی همراه ماست  

 

غفلت می ورزیم , زیباییها را می طلبیم و آن را محصوردر رنگها میکنیم  

 

و سلیقه امان را در اوج میبینیم ,بر عقل و اندیشه و فکر و علم دیگران  

 

خورده میگیریم و نقصهای خودمان را به سطل فراموشی قرض  

 

میدهیم ............ .....دانایی را دارایی نمیدانیم و مال را در محدوده  

 

میلمان می طلبیم و خوشی را در اضطراب و نگرانیمان دربدر میکنیم و  

 

آنچه را که داریم فدا میکنیم تا چیزهایی را که خیال میکنیم نیاز داریم  

 

به دست بیاوریم ,حتی خواستمان را به خواست و اراده دیگران گره  

 

میزنیم و با طناب آنها به چاه میرویم............ ......... ......... .......
 

که خیلی وقتها طنابشان نیز پوسیده است
 

کلمات چقدر به هم نزدیکند , و حتی زمانی خیلی شکل هم می  

 

باشند و معنای متفاوتی میسازند و زمانی دیگر نیز, ظاهرا فرقی با  

 

یکدیگر ندارنداگر چه بر فرق هم میکوبند , نقیض هم نیستند و یکدیگر  

 

را نقض میکنند , از یکدیگر شکستی نخورده اند و همدیگررامیشکنند ,  

 

سنگ یکدیگر را به سینه نمیزنند که هیچ, بلکه سر آن یکی را باسنگ  

 

میشکنند , از نفرات یک سپاهند و از هم نفرت دارند , باید برای هم  

 

آرایش باشند و دل هم را ریش میکنند , به تنهایی معنا ندارند پس باید  

  

 با درکنارهم قرار گرفتن شکفته شوند اما بینشان شکاف است واجب  

 

است قرار دل هم باشند و قرار از دل هم می ستیزند ,شایسته است  

 

تا غبار از چهره هم بزدایند و غبار چهره هم میشوند و این قصه تلخ  

 

کلمات جاری بر زندگی ماست ....فقط میتوان گفت که کاش............ . 

 

........ ..فقط کاش گاهی سفره دلمان را برابر اهلش میگشودیم  

 

و دلمان را با خنجر حسرتها سفره نمیکردیم , عبرتها را و عشرتها را و  

 

حسرتهاراخوب شناسایی میکردیم و بعضی لحظات دلمان را از جایگاه  

 

دلاوری به دلبری تنزل میدادیم....... مداد گفتارمان را کمی جا به جا  

 

میکردیم , آن موقع همه چیز زیباتر میشد و رنگها دیگر کدر نبود تا  

 

کدورت بکاریم,دوری را دور می انداختیم و از گذ شت نمی گذشتیم ,  

 

نیرنگ را کمی کوتاه میکردیم تا رنگ داشته باشد ...و در این حال بر  

 

حریم دل راه میافتیم و محرم میشدیم و حرم دل را برای ورودفرشتگان  

 

آسمانی آذین میبستیم و آیین مهر را فریاد میزدیم............ ......... .....
 

هیچ دقت کرده ای ؟ تفاوت میان محرم و مجرم  

 

چقدر است؟
 

هیچ دیده ای؟  میان محبت با محنت چقدر  

 

فرق است؟
 

هیچ دیده ای ؟ میان مراحم و مزاحم......میان خواب  

 

و جواب؟
 

میان لعنت و لعبت چه؟و............ ......... ......... ......... ......... ......... ......... ....
 

اگر درست نقطه بگذاریم خیلی چیزها درست میشود ............  

 

....گاهی فقط یک نقطه ....نه بیشتر.....همین